zaterdag 28 juli 2018

Screwed!


Een hete Zondag in Gouda, 14.00, 6 dagen voor vertrek. 
Als ik ons huis uit loop zie ik het welgevormde achterwerk van mijn echtgenoot uit de camper steken. Ik ruik ik een olielucht. Om hem heen staat een onnoemelijke hoeveelheid tangen, sleutels en lege flessen.
AAaaakmkjvkjwepfjpwjfpjkjgfkugkhiulhoiluhouhouy80ujhvjjhncnjfcjmerokifo23eHij kijkt content op. “Servicebeurtje is bijna klaar, schat!”.
Ook ik heb mijn steentje bijgedragen; de campergordijnen zijn gewassen, zwembroeken, flipflops en regenjassen liggen keurig ingepakt te wachten op vertrek. De gang staat vol kratten met boodschappen (drank!). We lijken er helemaal klaar voor, ons nieuwe avontuur. Na een jaar vol turbulentie vinden wij dat we deze vakantie erg hebben verdiend en mijn hemel, wat hebben we zin. Bij het avondeten komen we samen tot de conclusie, dat op tijd klaar zijn voor vertrek (zonder stress) wel een erg goed begin is van het vakantiegevoel. Scandinavië (al lang op de wishlist!) here we come!

Een zeer hete maandag, 16.00, 5 dagen voor vertrek.
De telefoon gaat. Mijn echtgenoot. ‘Hoe gaat het bij jou?’; vraagt hij wat bedrukt.‘Goed, hoor!’; antwoord ik, opgewekt. ‘Ik ben bij mijn moeder om samen met haar nieuwe gordijntjes te maken voor in de slaapkoof. Om eerlijk te zijn, doet zij al het werk en kijk ik toe, maar dat is verder niet van belang hier.
‘En bij jou?’. Aan de telefoon hoor ik eerst even niks, dan een diepe zucht en daarna volgt een verhaal met daarin vrij veel scheldwoorden.
Ik heb een technisch inzicht van lik-me-vessie, maar ik probeer het nu toch aan jullie uit te leggen. In onze camper bevinden zich 8 kleppen. Onthoud even dat kleppen cruciaal zijn voor een motor. Deze dingen zijn voor ons inmiddels een hoofdpijndossier (ooit werden we al eens door de ANWB thuisgebracht van vakantie door een falende klep).
Nu moesten ze dus nog ‘alleen even worden gesteld’. Dit doe je met een schroefje. Onthoud ook dat ze dit schroefje al heul lang niet meer fabriceren. 7 Sunrise kleppen werden soepeltjes gesteld.
Schroef nummer 8 besloot dat het, na 40 dienstjaren, wel mooi geweest was met zijn inspanningen. Hij brak. 1 gedeelte in allemaal kleine splintertjes, het andere gedeelte bleef (rots-)vast zitten in de klep.
Een stemmetje in het hoofd van manlief zei, nèt voor deze ramp; ‘hmmm, dat gaat moeilijk, misschien moet nu je stoppen met aandraaien.’ Een ander stemmetje rook de vakantie al en zei ‘Kom op, even rammen, dan is het maar klaar!’ Het laatste stemmetje won.

Een warme Dinsdag. 17.00 4 dagen voor vertrek.
Na een dag hard werken komen echtgenoot en Peter binnen. Peter is een collega, oud- monteur en vooral beroepsheld. U kunt hem kennen van eerdere blogs. De mannen stellen een diagnose. Het einde van de Sunrise blijkt gelukkig niet in zicht. Zaterdag op vakantie gaan, wordt echter wel een uitdaging. We zoeken naar ons laatste restje optimisme.
Na een intensieve zoektocht vinden we ‘de schroef’ bij een garage in Made. De mannen weten die avond vast de oude schroef te verwijderen (en de 1000 losse stukjes uit het motorblok te vissen). Ik zet koffie en bijt nagels.

Een nog warmere Woensdag, 3 dagen voor vertrek.
12.00
Manlief werkt. Ik rijd met kind naar Made. Er blijken nog 2 schroeven te liggen bij de handelaar. ‘Zeldzaam spul aan het worden hoor!’; wrijft de beste man er nog even in. Ik koop ze maar gewoon allebei, rijd naar huis en bijt weer nagels.
17.00 
Na wederom een lange werkdag stappen de 2 mannen weer binnen. Ze nemen geen pauze, maar gaan direct aan de slag. 2 keer knipperen met je ogen en deze helden hebben de kleppen gefixt.
Nèt als je denkt dat je met je kont op het strand aan het Deense bier kunt, slaat opnieuw het noodlot toe. Een schroef van de nok- as breekt. Ik heb geen idee wat dit is en wat het doet, maar aan de gezichten van de heren kan ik zien dat het iets belangrijks is.... ‘
#**%%’
Dat de handelaar in Made nog open is èn deze specifieke schroef ook heeft liggen, mag een wonder heten. Zo rijden we voor de tweede keer die dag naar het altijd gastvrije Brabant….
23.00
Een paar uur later voeg ik me met cola, koffie en wat angstzweet bij de heren in de Sunrise.
Er heerst tot mijn verbazing een vrij ontspannen sfeer. Er wordt gelachen en het aantal losliggende onderdelen is nog minimaal. Ik vraag me af of ik voorzichtig blij kan proberen te worden. De timing van mijn binnenkomst blijkt goed, ze willen de motor net gaan proberen te starten. Ik zie zweet op voorhoofden. Ik zie een hand richting de sleutel gaan. Ik zie twijfel. Ik zie de sleutel draaien. Hoor eerst een knal dan heel lang wat gepruttel.  En dan; het vertrouwde, maar vooral 
verlossende geluid van een oude, maar soepel draaiende motor. ‘Als een zonnetje!’ zegt Peter. De mannen high fiven. In mijn hoofd zet Mariah Carey in.

And then a hero comes along
With the strength to carry on
And you cast your fears aside
And you know you can servive
So when you feel like hope is gone 
Look inside you and be strong
And you'll finally see the truth
That a hero lies in you





Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Je kunt nu reageren zonder account