maandag 29 september 2014

Op avonturen.....!

 
Terwijl ik dit blog schrijf rijden we met onze billen samengeknepen op de Belgische snelweg. We zijn bijna thuis; 200 km nog... We hebben er ruim 2400 achter ons!
Waarom dan die samengeknepen billen, vraag je je af?
Geduld vrienden, dit vertel ik aan het eind van het blog. Allereerst neem ik jullie mee naar de avonturen die wij de afgelopen 2 weken hebben beleefd op vakantie met de mr Sunrise the LT Volkswagen…

Ik wil graag aftrappen met wat tips voor beginnende camperaars (mochten jullie ambitie hebben: lees en leer).

Tip 1
Koop van die grote gele dingen voor onder je wielen voor je naar het buitenland gaat. Niet ieder land blijkt zo plat als nederland...(duuuuhhh). En 'de veel wijn + scheef in een hoogslaper combinatie' doe je liever niet al te vaak.
Tip 2
Neem een kaart mee van het betreffende land van bestemming. TomTom blijkt DomDom voor oude campers. Zo kun je zelf de mooiste, rustigste en meest campervriendelijke paadjes uitzoeken. En waarom de snelweg als je toch niet snel kunt!?
Het schijnt overigens dat deze kaartlees-tip minder aan te bevelen is in geval van relatieproblematiek, maar voor ons pakte dit echt hartstikke prima uit (......of nou ja, meestal dan ;).
Tip 3
Koop een ACSI camperpas en ga buiten het seizoen op vakantie. Je krijgt enorme kortingen op de mooiste (en normaalgesproken duurste) campings. Vergeet niet naar alle andere camperaars te zwaaien onderweg. Dat hoort.
Tip 4
Denk niet dat een camper onhandig is (dat dacht ik zelf namelijk vroeger), omdat je dat je dan niet 'even boodschappen kunt doen'. Onzin!! Je hebt fietsen dus je bent superflexibel. Bovendien is het juist vet handig als je iets gaat doen en je altijd alles bij je hebt (incl. je eigen wc!)!

Tip 5
Neem altijd mee: ducttape en tai rips. En neem vooral ook mee: veel en als ik zeg veeeeeeel dan bedoel ik ook echt veel: geduld, peace and love. Deze tip wordt later verder toegelicht en staat in verband met de eerdergenoemde samengeknepen billen.

Dit zijn de belangrijkste tips. Natuurlijk hadden wij dit allemaal uitstekend voorbereid (lees een licht cynische ondertoon).

‘Maar Janne, vertel, vertel: hoe was de vakantie met DE camper????’

Het was top! Frankrijk hebben we weer op een heel andere manier gezien dan we al kenden.
Normandië was goed voor ons; mooi weer, fijne omgeving en sportieve tripjes!
In  de Jura/Vogezen hebben we veel natuurschoon bewonderd en beklommen. De camper bracht ons ondertussen braaf van camping naar camping.
Wij verdubbelden op die campings wel het bezoekersaantal en halveerde de gemiddelde leeftijd. Dat was een aparte ervaring, maar dus wel heerlijk rustig.
 
 

Onderweg hebben we meerdere spannende avonturen beleefd, zowel camper-gerelateerd, als niet camper-gerelateerd. Omdat dit ten slotte een camperblog is zal ik er daar 1 van uitlichten(de niet campergerelateerde blijft dan exclusief voor intimi; maar iets met: via ferrata, + tres, tres difficile + denken ‘dat kunnen wij’ = overhang, overhang, overhang, paniek, spagetti-armen, boehoe  ik ben een slap meisje, huilen en hyperventileren en blauwe armen. Zonder al te veel te willen weggeven, natuurlijk..):

Het camperavontuur heeft alles te maken met deze foto en ging als volgt:

 
.........
 
We stonden op een prachtige camping in de vogezen, de campereigenaar was een aardige, praatgrage man. Aangezien mijn ‘Francais’ wel een oppoetsbeurt kon gebruiken, kletste ik bij het afrekenen even gezellig met hem.
Hij vertelde dat er in de omgeving een prachtig meer was en dat we echt niet weg konden gaan, zonder daar te hebben gewandeld.
Tips van locals zijn meestal de beste, dus zo gezegd zo gedaan: wandelschoenen aan, camper in en op naar het meer! De camper bracht ons keurig boven op de col (weliswaar in de eerste versnelling en met max. 15 km p/u, maar toch).
De wandeling en het lac des Perches waren inderdaad oogverblindend mooi, vooral met de herfstkleuren nu. Voldaan komen we terug bij de camper.
Omdat het zo’n mooi plaatje was besluiten we nog even een foto schieten van de camper met bergen op de achtergrond. De camper moet alleen even een stukje worden verplaatst; ongeveer 100 m over een parkeerplaats, hoe moeilijk kan het zijn!?
Robert start en rijdt in mijn richting, terwijl ik aanwijs waar de camper ongeveer moet komen voor de foto.

Totaal onverwacht zie ik, als in een aflevering van Topgear, de camper eerst omlaag en vervolgens omhoog vliegen!! Robert zijn gezicht trekt wit weg...
In de binnenspiegel ziet hij een tsunamie van olijfolie op zich af komen, gevolgd door een enorme stofwolk die zich een weg baant door de camper (dit blijkt later melkpoeder te zijn).
Na eerst even een paar seconden beduusd en met opengevallen mond naar elkaar te hebben gekeken nemen we de schade op.
Als het poeder is neergedwarreld zien we een mengsel van olijfolie, zongedroogde tomaten, koffie en melkpoeder neerdruipen langs onze mooie net gewitte wanden. Ook de keuken en op de nieuw gestoffeerde kussens zitten er helemaal onder. De vloer licht bezaait met kapot glas, hagelslag en allerlei potten...

Oorzaak van deze miniramp: er zat een enorm gat in de weg! De camper maakte zo'n stuiter dat het voorraad kastje open werd geslingerd en de inhoud ervan de camper in werd getorpedeerd.

“Ik, ik, ik weet geloof ik niet waar ik moet beginnen met opruimen…” stamel ik tegen mijn nog vloekende aanstaande...

We zuchten een aantal keer diep en beginnen stilletjes maar vastberaden te poetsen. Uiteindelijk zitten er alleen op 1 kussen behoorlijke olijfolievlekken, maar gelukkig verder weinig blijvende schade.
Dat ik tijdens het vloerpoetsen ook nog mijn knie pijnlijk verdraai maakt de chaos die dag helemaal compleet. En dat na alle stoere bergbeklimmingen! Gelukkig 1 en al zen, want we hebben vakantie!




 

 

Onze laatste vakantie bestemming na dit avontuur zijn de belgische Ardennen. We rijden richting Houffalize, naar een camping waar Robert tijdens zijn schooltijd is geweest en waar hij de eigenaar nog van kent.
Een warm welkom (met een koud glas Leffe) wacht ons bij aankomst. Na het eten besluiten we nog een biertje doen in de bar. Een biertje blijken er iets meer te worden. Als ook nog een delegatie mannen van coca-cola-noord-oost-Nederland ons komt vergezellen in de bar raken we de tel van het aantal drankjes definitief kwijt. Wat een topavond! (bedankt CenP buitensport!)

De volgende dag voelen we ons, vreemd genoeg, niet zo fit. Het schijnt goed te zijn om dan iets actiefs te doen, dus we trekken de wandelschoenen maar weer aan om ons wederom richting een meer te begeven. De camper heeft ook een kater, denken wij, want hij start moeilijk. Uiteindelijk, na 4 x afslaan, moeten het campingpersoneel en de mannen van cola moeten ons de camping afduwen.
Hmm, niet echt rock 'n roll....
Ook berg-op loopt de camper slecht. En dat terwijl hij het (op het accu probleempje na dan) zo goed heeft gedaan!
Robert laat er geen gras over groeien en onderzoekt de motor. Hij vind 1 slang die los zit en 1 slang met een scheur. Motoren schijnen dat, voor zover ik er verstand van heb, niet echt leuk te vinden.
 


Lang verhaal kort, wij moeten naar huis, want de plicht roept. De slangen worden proffesorisch gerepareerd en we rijden. Alleen niet echt veel harder dan 70 in zn 3. Dus. Thuis maar weer even een beetje klussen dan! En voor nu: billen samenknijpen (inmiddels hoeven nog maar 100 km) en lief lachen naar mensen die geïrriteerd achter ons zitten! Ze zijn natuurlijk ook gewoon stik jaloers dat ze zelf niet in zo’n mooie camper op vakantie zijn geweest. Lekker puh. Alles komt vanzelf weer goed. Wij hebben in ieder geval weer genoeg energie na een onze vette trip.

The end!
 
 
 ..............

Dit had het einde van dit blog moeten zijn... Helaas kreeg het verhaal een ander staartje. Na de laatste keer tanken gaan we niet meer harder dan 60 op de snelweg en vormen we officieel een gevaar op de weg. We besluiten onze trots uit het raam te gooien en bellen de ANWB. Diagnose: koppakking kapot dus 2 van de vier cilinders doen niet meer mee. Je hoeft geen verstand van auto's te hebben om te snappen dat dat niet best is.
Het goede nieuws (voor een hippie is het glas half vol): met een reparatie kan ie zo weer 10 jaar mee, want de ANWB meneer is onder de indruk van de staat van de motor/camper.
Als hij vervolgens de sleepwagen heeft gebeld kunnen we ook de laatste 70 km, met iets minder opgeheven hoofden, afleggen.
You got to move...
 
 
 
To be continued!
 
Peace and Love all!
 
 

 

 

 
 

 

maandag 15 september 2014

Happy on wheels

Haaaaaaaallllooooo!


De eerste langere reis is een feit. Na een tussenstop bij lieve vriendjes in Middelburg gingen we op pad.
Dat begon net zo soepel als we hadden bedacht. Niet dus...

Eerst stonden we stil bij een tankstation, de frons op het gezicht van Robert sprak boekdelen. Uiteindelijk starten we gelukkig wel weer op eigen kracht.
Vervolgens proberen we in Middelburg een boodschap te doen voor we gaan. Een uitdaging mensen! Een prachtige oude stad vol met wegafsluitingen en omleidingen door straatjes met een max van 2M. Laten wij nou precies 2M zijn. "Zonder de spiegels dan" sprak zij cynisch. Vervolgens blijken parkeerplaatsen niet heel campervriendelijk, maar daar kom ik nog op terug.

Als we eindelijk de provisie hebben ingeslagen kan de vakantie echt beginnen!

Not.

We starten weer niet. De sfeer was niet zo warm meer in de camper kan ik u vertellen. 2 oude duitse mensen helpen ons middels startkabels op weg. We zijn er klaar mee en hopen dat het de accu is die ons steeds in de steek laat, want naar de motor is voor vertrek toch uitvoering gekeken!?!? Naast de frons heeft Robert nu ook de handen voor zijn gezicht geslagen.

Gamma Terneuzen is nu onze eerste bestemming op de vakantie.
Hmm niet echt wat we voor ogen hadden. Maar de technische blik van manlief blijkt te kloppen, met een nieuwe accu loopt the Sunrise als een zonnetje.
En naarmate we zuidelijker en zonniger rijden warmt ook zowaar de sfeer in de camper weer op. WIJ -> hartje -> DE CAMPER.

We komen aan bij een plaatsje onder Calais. We vinden een supermooi plekje met zeezicht. Wat wil je meer? We kunnen zelfs Engeland zien liggen vanuit de camper.
Het vakantiegevoel begint te komen. Als we de volgende dag een supermooie en sportieve wandeling maken is het gevoel compleet. Ik geef me over aan de ontspanning en laat al het klussen, werk en andere perikelen van de laatste tijd achter me.

Livin' in the moment! Hier en nu. Affin, jullie mogen mee genieten:



 
 

BTW mocht het je nog niet zijn opgevallen, dit blog is gepimpt. Boven aan kun je leuke pagina's aanklikken om te kijken hoe het begon. Maar vooral: er staan voor en na foto's op! Klik en enjoy.
Oh en je kunt nu ook gewoon onder aan mijn berichten reageren, wat ik heel leuk zou vinden :))))(kies dan bij reageren voor anoniem of naam/url).

Thanks vast!

Dikke kus uit het hier en nu!